Мен ўқитувчи сифатида курсантларнинг таълим – тарбиясига ижобий таъсир кўрсатадиган ҳар қандай восита мақбул, деган ақидага амал қиламан. Шундан келиб чиқиб, ўзим ўқув машғулотлари олиб борадиган гуруҳлардаги курсантларга “Маданият ва маърифат” телеканали орқали намойиш этиладиган “Чол ва денгиз” бадиий фильмини томошо қилиш вазифасини топширдим. Мободо кун тартиби бўйича муаммо бўладиган бўлса, бўлинма командиридан илтимос қилишимни ҳам айтдим. Бу бежиз эмас, албатта. Чунки психология фанидан бўладиган кейинги ўқув машғулотимиз ирода ва уни ҳарбий хизматчиларда шакллантириш мавзусига бағишланган эди. Ҳар тугул йигитлар фильмни кўришибди, шанба куни бўлганлиги учунми, командирлар ҳам уйқу вақтида телевизор кўришни тақиқлашмабди. Кейинги ўқув машғулоти вақтида “Фильм нима ҳақида экан?” деган саволимга ҳамма курсантлар жўр бўлишиб: “Инсон иродаси тўғрисида!” дея жавоб беришди. Асардаги энг муҳим нуқтани ҳам тўғри англашибди, ҳақиқатан ҳам, бош қаҳрамоннинг “Мен енгдим!” деган нидоси фильмнинг кульминацияси ҳисобланади.