Жаҳон илм-фани бугунги глобал дунёда Алишер Навоий қолдирган салмоқли адабий меросга янада кўпроқ таяниши, унинг мазмун-моҳиятини чуқур англаб етиши лозим. Инглиз шарқшунослигида Навоий асарлари матншунослик нуқтаи назарида тадқиқ этилган бўлса, немис олимлари шоир шеъриятининг поэтик ва бадиий хусусиятларини ўрганишга аҳамият қаратдилар, француз олимлари эса ўтган аср бошларида Навоийнинг бир қатор насрий асарларининг илмий танқидий матнларини яратдилар. Алишер Навоий ижоди мисолида шарқ мумтоз адабиёти ўзининг энг юқори чўққисига кўтарилди ва ундаги муҳим бир даврни ташкил этди. Шу нуқтаи назардан Навоий ижодини исломий-тасаввуфий ғоялар, шарқона бадиият мезонлари негизида ўрганиш, шоир лирикасининг ирфоний моҳиятини жаҳон адабиёти контекстида тадқиқ этиш янги ва долзарб муаммо саналади.