«Тўйдан кейин боламнинг меҳрини биров билан бўлишиш – бу даҳшат!» Кундалик ҳаётимизда деярли хар бир янги оила она рашки билан тўқнашади. Аслида ҳар қандай она фарзандини ўзгалардан қизғанади. Лекин бу туйғу кўпинча ҳукмдор табиатли ёки шахсий ҳаётини йўлга қўёлмаган, ўзини фақат фарзанд тарбиясига бағишлаган аёлларда, ёлғиз оналарда жуда яққол кўзга ташланади. Улар доим фарзандини назорат остида ушлашга интиладилар ва унинг оила қуриш ниятини ваҳима билан кутиб оладилар. Чунки бу она ҳаётида кучли рақиб пайдо бўлишини англатади ва табиийки, тўйдан кейин эркатойи фақат унга қулоқ соладиган итоатли ўғил бўлмай қолиш хавфи тахдид солади. Хуллас онанинг бундай хавотирлари бир сўз билан «рашк» дейилади. Кимлардир бунга кўникиб, оила инқирозининг томошабинига айланса, яна кимдир исён кўтаради ёки бу вазиятдан чиқиш йўлларини излайди.