(Polyak xalq ertagi) Bir dehqon yigit bo‘lgan ekan, afti-angori shu qadar xarob ekanki, egnidagi kiyimlari mingyamoq, oyog‘idagi chorig‘i undan battar. Boshi oqqan tomonga ketib borarmish-u, yurishi sira unmasmish: oyoqlari qumga chuqur-chuqur botib ketar, yo‘l chekkasidagi tikonli butalar kiyimini yumdalab tortar ekan. Shuncha yursa ham hali-veri yo‘lning oxiri ko‘rinay demasmish. Dehqon yigitning oti Pavel ekan, onasi erkalab uni Pavlusha — Paveljon deb chaqirar ekan. Xo‘sh, Paveljon shu ketishida qayoqqa yo‘l oldi ekan? Uyida oyog‘ini cho‘zib, mazza qilib o‘tirsa bo‘lmasmidi?