Жаҳон адабиётшунослигида муайян давр адабиётида ўчмас из қолдириб, ўзига хос бадиий-эстетик анъанани бошлаб берган, йирик адибларнинг ҳаёти ва ижодини ўрганиш, уларнинг дунё халқлари бадиий тафаккури тарихида тутган ўрнини белгилашнинг методологик асослари яратилган. Ғарбдаги таниқли адабиётшунослардан Ш.Сент-Бёвнинг адабиётни изчил тадрижий жараён сифатида талқин этган биографик методи ҳамда адабиётга маданият ва тарихнинг ажралмас бўлаги сифатида қараган Ипполит Тэннинг маданий-тарихий методи Европа мамлакатларида адабиётшуносликнинг ривожланиши ва такомиллашиб боришига замин яратди.